Hallo,

Vanmorgen weer op tijd vertrokken. Weer een behoorlijke reisdag voor de boeg. We rijden vandaag van Fish River Canyon naar Luderitz. Het is ongeveer een 420 kilometer, maar we weten het ondertussen wel. We checken uit en gaan op weg om onze koffers uit onze tijdelijke onderkomens te halen. Een platte wagen met twee ezels ervoor staat verdekt opgesteld (voor zover dat dat kan met een platte wagen, met twee ezels ervoor en vier man erop) klaar om onze koffers uit onze handen te grissen en naar de auto te brengen. Ze doen net of ze daar toevallig staan…..maar als je de sleutel omdraait, zijn ze er ineens…..We gaan op tijd van huis want de wegen houden je wel eens in snelheid tegen. We hebben ons voorgenomen om op de terugweg weer aan te gaan bij Wally en Meisie. Onderweg stoppen we voor een stel stranders. Er is een moer van de bladveer van hun aanhanger afgebroken en we kunnen niets voor ze betekenen. Onze telefoons werken hier niet en die van hen dus ook niet. Wij hebben twee simkaarten met wat tegoed erop en besluiten dat we hen er 1 van geven om ze uit de brand te helpen, zo kunnen ze om hulp bellen. Meer kunnen we niet doen. We vervolgen onze weg en worden onderweg verrast met een gigantische groep struisvogels die de weg overstuiven, maar dan ook echt. Grote vogels en wolken stof ! We komen aan bij Wally en Meisie. We worden wederom hartelijk welkom geheten en vertoeven er een half uurtje. Meisie vertelde ons dat in het hoogseizoen een 1500 auto s per dag hun koffie tent passeren……….we zitten met grote ogen te kijken. Zijn wij ff blij dat we hier in de wintertijd zijn ! We vervolgen onze weg niet wetende wat ons te wachten staat. We beginnen met een omgeving die rotsachtig is en nauwelijks planten en bomen, gaande weg zien we wat meer groen en verdwijnen de rotsen. Het gebied is nu steenachtig met beplanting, maar plat. Uiteindelijk rijden we door een zandvlakte die aan beide zijden afgetopte bergen heeft. Alsof de toppen eruit gezaagd zijn. Uiteindelijk verdwijnen ook deze bergen en rijden we door een een landschap van zandduinen, zand en geen bomen of planten. Het laatste stuk voor Luderitz rijden we door een lava achtig maanlandschap. Wij zijn er stil van in de auto, dat je in enkele dagen van een rood gekleurde duin woestijn, naar een berggebied en vandaar door een steenlandschap weer in een zandomgeving terecht komt met als laatste deel een lavaveld ! En uiteindelijk aangekomen bij ons B&B zitten we aan zee !!! We checken in en gaan erop uit. We willen nog iets van de omgeving zien. We besluiten naar Diaz point te gaan. Een punt waar in 1488 een portugese ondekkingsreiziger een kruis heeft neergezet. Het hele bekende verlaten diamantwinning dorp Kolmanskop boeit ons eigenlijk niet, dus gaan we daar niet heen. De route naar Diaz Point is schitterend en tot onze grote verbazing zien we in een baai ineens honderden flamingo’s. Hoe leuk is dat. We stoppen en maken verschillende foto’s en blijven nog een tijd gewoon staan kijken. Verheerlijkt over deze verrassing zitten we weer in de auto op weg naar het Point Diaz. We komen er na een half uur aan en klimmen de trappen op van de rots. De zee beukt op de rotsen onder ons en het uitzicht is waanzinnig. We blijven nog een heel tijdje boven op de rots staan te genieten. Het windje is heerlijk. Na de kou van de woestijn en de bergen is het hier warm en aangenaam. De thermometer geeft hier 34 graden aan. Morgen vertrekken we naar Helmeringhausen. We hebben wederom heerlijk gegeten. Zometeen lekker bedje deken en zien wat morgen ons weer brengt.

Groeten Han, Arie, Piet en Carolien