Hallo,

Vandaag begon onze dag vroeg. De wekker ging om 5:45. Om 6:00 uur zou er een klein ontbijt klaar staan in de eetzaal en om 6:30 zullen we met onze gids en jeep vertrekken voor een dagje Sossusvlei, Deadvlei en Sesriem Canyon. We gaan keurig op tijd op pad en onze gids Paulus ligt ons wel. We rijden op gevaarlijke snelheid over de gravelwegen. Het is nog roetnacht en met het passeren van andere auto ’s zien wij geen hand voor ogen, maar onze gids/chauffeur lijkt door de enorme stofwolken heen te kunnen kijken. Hij rijdt trouwens ook met de instelling oog om oog, tand om tand. Heeft de tegenligger groot licht aan en dimt hij niet, dan hoeft je niet te denken dat hij zijn groot licht uit doet. Doet de tegenligger keurig zijn groot licht uit, dan doet Paulus dat ook. Enfin met af en toe toegeknepen billen arriveren we bij de toegangspoort van het park. We zijn de derde auto in de wachtrij. Half 8 gaat het park open dus we moeten nog een half uurtje wachten. Als de poorten eenmaal open gaan en iedereen zijn kenteken is genoteerd, kijken we achterom. Er staan naar schatting inmiddels een 25 auto’s achter ons. We zijn er lekker vlot door. We rijden een stuk en dan gaan we aan de kant staan. De zon komt deze tijd van het jaar wat vlot na het openen van de poorten op en we redden het gewoon niet om dan al tussen de duinen te zitten voor de zonsopgang. We moeten het doen met wat ons wordt gegeven en dat is al schitterend. We zetten onze rit voort en rijden naar Dune 45. Deze duin verteld de gids ons is zo genoemd omdat hij 45 kilometer vanaf de entreepoorten ligt. Je moet het maar net weten. Er zijn drie duinen die je kunt beklimmen, de Dune 45, de Big Papa e de Big Mama. Dune 45 is de minst hoog en lange en de bekendste. We gaan niet helemaal door naar boven omdat Carolien last heeft van hoogtevrees. We vervolgen de route naar de Deadvlei. Hier moeten we nog een kilometer of twee door de duinen naartoe wandelen. We hopen dat het Han lukt. En ja hoor het is een heel geklauter door het mulle rode zand, maar ook zij komt aan op de plaats van bestemming. Deadvlei is een is een bijzonder fenomeen. Vroeger was het hele gebied oceaan, en de kleibodem is hier en daar nog zichtbaar. In de circkel die ze Deadvlei noemen, zie je ook de kleibodem en er staan enkele dode bomen en wordt omringd door de dieprood gekleurde zandduinen. Wat een bijzonder landschap. Arie en Han blijven boven en Piet en Carolien gaan helemaal naar beneden om foto s te nemen. Voor foto s zonder vreemde poppetjes moeten we ons best doen. Dat Namibië een prachtig land is, is reeds alom bekend, het is druk en dan is het nog voor het hoogseizoen uit! We schieten werkelijk schitterende foto s en klimmen de Deadvlei weer uit. Qua natuurfenomeen is dit wel een pareltje. We klauteren terug naar de Jeep en gaan richting Sossusvlei. Prachtige rode zandduinen met wat bomen en struiken er in. Daar tovert de gids Paulus een absurde lunch te voorschijn. In deze surrealistische omgeving genieten we van de zon, de omgeving, het eten en het gezelschap. Paulus verteld ons dat het in de Sossusvlei en omgeving (de Namib Woestijn) in 9 jaar niet fatsoenlijk heeft geregend. Dit begint zijn weerslag te hebben op alles. De Woestijngiraffen zijn er al niet meer en heel veel beesten zijn weg getrokken of simpelweg dood gegaan door de droogte. Hij vertelde dat dit jaar de gevolgen van de extreme droogte merk en zichtbaar beginnen te worden voor dier en mens. Hij zelf was geboren en getogen in het gebied rond Etosha en hij vertelde dat daar ook de dierenaantallen al aanzienlijk waren terug gelopen. Omdat wij nooit eerder hier geweest zijn, zien wij niet dat het extreem droog is. Wij menen dat het hoort het is immers een woestijnachtig land. Hij verteld ons dat onder normale omstandigheden de vlakten groen zien. We vertrekken na het opruimen van de tafel een gaan richting sesriem Canyon. We wandelen daar de Canyon in. De Canyon is 3 kilometer lang en 40 meter diep. Hier en daar staat nog een piep klein beetje water en in dat water zitten kikkertjes ! Na al dat geklauter, geklim en gezwoeg in het zand komen we half 3 aan in onze Lodge. We strijken neer in de zon naast het zwembad alwaar iedereen deze dag even kan laten inzinken. Morgen vertrekken we naar Swakopmund alwaar we ook twee nachten zullen verblijven.

Groeten Arie, Han, Piet en Carolien