Hallo,

Na een woelige nacht vertrekken we vandaag richting Twyfelfontein. Dat bekend staat om haar rotstekeningen. Cultuur barbaren als we zijn, slaan we dit over. Wij gaan voor een andere bezienswaardigheid, namelijk de woestijnolifant. We komen aan in Damaraland. Hier zien we onderweg naar de Lodge wederom allerlei borden dat hier woestijnolifanten leven. Maar geen olifant te bekennen onderweg. Wel komen we langs allerlei verkoopkraampjes van locale mensen. Er staat ook een kraam met Himba jonge dames. We besluiten om daar iets te kopen en we bedingen erbij dat we foto’s mogen nemen.We kopen uiteraard dingen waar we niks aan hebben voor veel te veel geld. Maakt niet uit, de meiden zijn blij. We rijden weg met een soort van voorraad kokertjes en twee met rode okerklei ingewreven kettingen. Wel authentiek Himba. We komen na een rit van 3,5 uur aan op onze bestemming. Het is een mooie lodge tegen een rotswand aan. Het zijn bijzondere huisjes met rieten daken. Bij de receptie spreken we af met een medewerker dat hij met ons op zoek gaat naar de woestijnolifanten, hij weet waar ze zitten en vraagt een fractie van de tour die de Lodge zelf aan biedt. We doen het. Tot onze grote verbazing rijdt er rond half vier een grote open jeep voorbij met een man erin die onze namen roept. We staan ingeschreven voor de jeepsafari van de lodge zelf en alles is al betaald. Aangezien wij dit helemaal niet geboekt hebben, bestrijden we dit dan ook en roepen luidt dat het niet kan. De mannen houden vol en we besluiten dan maar in te stappen. We hobbelen en hotsen een heel eind van de Lodge af. De omgeving is fantastisch. Het is toch weer heel anders als wat we eerder hebben gezien. We zitten te kletsen en rond te kijken als we een rivierbed in draaien. Uiteraard staat de rivier droog want ook hier heeft het al 9 jaar niet echt geregend. We kijken en het is ook weer leuk om vanuit dit oogpunt het landschap te zien. Ineens maant de chauffeur/gids ons tot stilte……………en daar staan ze……….drie vriendelijke woestijnreuzen. We zijn meteen stil en vol ontzag. Onze gids is niet bang en draait onze auto zo dat we voor ze komen te staan. Met lome stappen komen de reuzen dichterbij, maar dan ook echt dichtbij. Als we willen kunnen Arie en Carolien de olifant aanraken, zo dicht loopt hij langs ons heen. Ze gaan voorbij en de gids start de auto weer en rijdt weer voor de olifanten langs. We wachten tot de olifanten dichterbij komen en het is best spannend omdat we in een open jeep zitten. De grootste bull (want het zijn 3 mannen) gaat vooraan tegen de jeep staan aan de zijde van de gids. Hij lijkt langzaam in zich op te nemen dat we geen bedreiging zijn. We zitten allemaal muisstil en bijna met ingehouden adem. Dit zijn wilde dieren en we kunnen ze bijna aanraken…………….FANTASTISCH !! Na het zien van de drie bullen gaat de gids op zoek naar een groep vrouwtjes. We rijden weer een heel stuk en uiteindelijk na veel rondrijden (hij ging de sporen van de pootafdrukken na) zien we ze. Het is een groep van 7 olifanten. Een aantal moeders en jongen. We staan wederom zo dichtbij dat we ze horen smakken op de bladen en het hout horen breken van de takken die ze pakken. Tjonge, jonge wat indrukwekkend. We volgen ze een korte tijd en de gids brengt ons naar het huisje van zijn tante. Die woont echt nog op de traditionele wijze in Damaraland. Wanneer we er weg rijden zien we nog een groepje olifanten aan komen lopen. Nou ja lopen is niet helemaal een goed woord ervoor, ze bewegen zich met zoveel gratie vooruit……………Deze familie verteld de gids ons is het gezin van krulstaartje. En krulstaartje heeft haar genen buitengewoon goed aan haar kroost over gedragen. Alle kinderen hebben net als moeder een krul in hun staart. We laten de olifanten met rust en rijden richting de lodge. Wat een ervaring en wat een geluk. We zeggen niet veel terug in de jeep. We zijn allemaal in gedachten. Dit is was weer zo’n dag met een gouden randje, geluksvogels zijn we.

Groeten Arie, Han, Piet en Carolien

ps foto s plaatsen gaat niet ivm de slechte internet verbinding !!!