Helmeringhausen naar Sesriem

Hallo allemaal,

De nacht in het Helmeringhausen Hotel is voorbij. Het Hotel viel ons wat tegen. De kamers waren heel erg koud, zelfs overdag al toen de zon nog scheen. Toen de zon onder was, veranderden de kamers in een soort van vrieskisten. We hadden al een andere kamer gevraagd met het idee dat die warmer zou zijn, maar ze waren uiteindelijk allemaal koud. Arie en Han hebben zelfs twee keer van kamer gewisseld, omdat ze een kamer ontdekten met een twee persoonsbed. Aangezien ze de hele vakantie nog geen lepeltje lepeltje hadden kunnen liggen en je met z’n twee toch beter de kou aan kan, gevraagd of ze nog een keer mochten switchen en ja hoor. Han was gered. Alleen in bed zou zij nooit warm worden, maar met Arie aan haar zijde, maakte zij nog kans om deze ijskoude nacht te overleven. We opperden nog dat zij warmtepleisters die zij bij zich had voor lichamelijke problemen, op haar voeten te plakken, maar ze had liever Arie. Jullie zullen begrijpen dat het avondeten ook niet in een al te warme ruimte was evenals het ontbijt. Het warm eten was echter van uitstekende kwaliteit. Voor de verandering gewoon een koeienbiefstukje met groente en aardappel. Heerlijk.

De volgende dag vertrekken we op tijd. Door de temperatuur in de kamer zijn we heel snel. We ontbijten en gaan op weg. We hebben vandaag rond de 240 kilometer af te leggen naar Sesriem. Daar bevinden zich de Sossusvlei, Deadvlei en Dune 45 vlakbij. We rijden en het landschap veranderd maar weer eens een keer. We betreden na verloop van tijd het Naukluft National Park. Borden vertellen ons dat er zebra ’s en giraffen kunnen lopen. We zien wel veel spiesbokken, springbokken en struisvogels, maar geen ander wild.

Aan het begin van onze vakantie hebben wij wel meegekregen dat de droogte in Zuid Afrika en dus ook Namibie extreem is dit jaar. De gevolgen zijn voor ons niet merkbaar. We zien hier en daar wel wat dode dieren langs de weg, maar als je ziet in wat voor onmogelijke omstandigheden dat is, zou het gewoon ook “normaal” kunnen zijn voor hier. Wij weten dat niet. We hebben wel begrepen dat veel grote veehouderij bedrijven hun vee hebben verkocht of flink zijn gaan inkrimpen. Verder is Namibie dun bevolkt, de plaatsen waar wij door heen komen, daar zie je eigenlijk niet meteen de armoede die er is. Heel af en toe zien we wat krotten bij elkaar.Dat het voor ons niet zichtbaar is, wil natuurlijk niet zeggen dat het er niet is, we zijn er tot nu toe simpelweg niet langs gekomen of het is ons volledig ontgaan. De resorts staan op zichzelf buiten dorpen. Maar goed, we zijn nog niet op de helft, wie weet wat voor narigheid we nog tegenkomen. We gaan het zien.

Morgen gaan we met een jeep richting Sossusvlei, Deadvlei , en Dune 45. Daar is het verstandig om met een jeep de woestijn in te gaan die goed in de woestijn weg komt. Onze huurauto kan het in principe ook, maar we hebben meegekregen dat als je vast komt te staan, zij je niet helpen. Dus we nemen geen risico en het is voor Piet die steeds achter het stuur zit ook wel even lekker. We hebben dus een zoals ze dat zo mooi noemen “Jeepsafari” geboekt. Ben benieuwd wat ons morgen te wachten staat in de Namib woestijn.

Groeten Arie, Han, Piet en Carolien

Luderitz naar Helmeringhausen

Hallo,

Onze dag begon vandaag heel speciaal. We logeerden in het Kairos Bed & Breakfast. De eigenaren alhier zijn nogal in de Here. Overal hangen spreuken uit de bijbel, helemaal ons ding ! We voelen ons helemaal thuis. Voor het slapen leest Piet nog even lekker een eindje weg in de bijbel. S'ochtends bij het ontbijt bereikte ons verblijf het hoogtepunt. Net voorzien van onze heerlijke ontbijt kroop de gastheer achter de piano en jawel hoor.....een privé optreden bij het ontbijt. Hij zong een prachtig lied van Lionel Richie. Zo is geen van ons ooit nog bezongen bij het ontbijt. De dag kon niet meer stuk

Vandaag een rit van 260 kilometer achter de rug. Het is super mooi weer overdag en de temperatuur loopt op tot een 24 graden. We genieten en zien weer van alles onderweg. Gisteren hebben we ze niet gezien, maar vandaag krijgen we dan toch de wilde paarden van de Namib Woestijn te zien. Ze gedragen zich niet zo wild. Ze lopen rustig een beetje te grazen, wat weten we niet want in onze beleving zien we alleen maar stenen en grind. Ze laten zich gewillig op de foto nemen. Het is een groep hengsten. We rijden verder en komen onderweg wederom struisvogels tegen en ook weer apen, dat blijft leuk. De omgeving uiteraard steeds wisselend. We komen op tijd aan bij ons hotel in Helmeringhausen. Er is niet heel veel te doen, dus we trekken ons zomerkleedje aan en strijken neer naast het zwembad in de zon. Morgen zullen we onze reis vervolgen naar Sesriem, waar we de Sossusvlei en Deadvlei aan zullen doen.

Voor nu weltrusten en tot morgen,

Groeten Arie,Han, Piet en Carolien

Fish River Canyon naar Luderitz

Hallo,

Vanmorgen weer op tijd vertrokken. Weer een behoorlijke reisdag voor de boeg. We rijden vandaag van Fish River Canyon naar Luderitz. Het is ongeveer een 420 kilometer, maar we weten het ondertussen wel. We checken uit en gaan op weg om onze koffers uit onze tijdelijke onderkomens te halen. Een platte wagen met twee ezels ervoor staat verdekt opgesteld (voor zover dat dat kan met een platte wagen, met twee ezels ervoor en vier man erop) klaar om onze koffers uit onze handen te grissen en naar de auto te brengen. Ze doen net of ze daar toevallig staan…..maar als je de sleutel omdraait, zijn ze er ineens…..We gaan op tijd van huis want de wegen houden je wel eens in snelheid tegen. We hebben ons voorgenomen om op de terugweg weer aan te gaan bij Wally en Meisie. Onderweg stoppen we voor een stel stranders. Er is een moer van de bladveer van hun aanhanger afgebroken en we kunnen niets voor ze betekenen. Onze telefoons werken hier niet en die van hen dus ook niet. Wij hebben twee simkaarten met wat tegoed erop en besluiten dat we hen er 1 van geven om ze uit de brand te helpen, zo kunnen ze om hulp bellen. Meer kunnen we niet doen. We vervolgen onze weg en worden onderweg verrast met een gigantische groep struisvogels die de weg overstuiven, maar dan ook echt. Grote vogels en wolken stof ! We komen aan bij Wally en Meisie. We worden wederom hartelijk welkom geheten en vertoeven er een half uurtje. Meisie vertelde ons dat in het hoogseizoen een 1500 auto s per dag hun koffie tent passeren……….we zitten met grote ogen te kijken. Zijn wij ff blij dat we hier in de wintertijd zijn ! We vervolgen onze weg niet wetende wat ons te wachten staat. We beginnen met een omgeving die rotsachtig is en nauwelijks planten en bomen, gaande weg zien we wat meer groen en verdwijnen de rotsen. Het gebied is nu steenachtig met beplanting, maar plat. Uiteindelijk rijden we door een zandvlakte die aan beide zijden afgetopte bergen heeft. Alsof de toppen eruit gezaagd zijn. Uiteindelijk verdwijnen ook deze bergen en rijden we door een een landschap van zandduinen, zand en geen bomen of planten. Het laatste stuk voor Luderitz rijden we door een lava achtig maanlandschap. Wij zijn er stil van in de auto, dat je in enkele dagen van een rood gekleurde duin woestijn, naar een berggebied en vandaar door een steenlandschap weer in een zandomgeving terecht komt met als laatste deel een lavaveld ! En uiteindelijk aangekomen bij ons B&B zitten we aan zee !!! We checken in en gaan erop uit. We willen nog iets van de omgeving zien. We besluiten naar Diaz point te gaan. Een punt waar in 1488 een portugese ondekkingsreiziger een kruis heeft neergezet. Het hele bekende verlaten diamantwinning dorp Kolmanskop boeit ons eigenlijk niet, dus gaan we daar niet heen. De route naar Diaz Point is schitterend en tot onze grote verbazing zien we in een baai ineens honderden flamingo’s. Hoe leuk is dat. We stoppen en maken verschillende foto’s en blijven nog een tijd gewoon staan kijken. Verheerlijkt over deze verrassing zitten we weer in de auto op weg naar het Point Diaz. We komen er na een half uur aan en klimmen de trappen op van de rots. De zee beukt op de rotsen onder ons en het uitzicht is waanzinnig. We blijven nog een heel tijdje boven op de rots staan te genieten. Het windje is heerlijk. Na de kou van de woestijn en de bergen is het hier warm en aangenaam. De thermometer geeft hier 34 graden aan. Morgen vertrekken we naar Helmeringhausen. We hebben wederom heerlijk gegeten. Zometeen lekker bedje deken en zien wat morgen ons weer brengt.

Groeten Han, Arie, Piet en Carolien

Kalahari en Fish River Canyon

Hallo,

Door de slechte internet verbindingen lopen we iets achter met het blog. Deze blogdag is van 12 juni, maar ik voeg hem meteen samen met 13 juni omdat we in het Canyon Village per persoon beperkt gebruik mogen maken van het internet. De nacht in de Kalahari woestijn was koud, heeeeeeel erg koud. Het was overdag heet in de tent en je raadt het al…. s nachts echt koud. Rond een uur of half 5 werd Carolien wakker en ze kon het niet laten om Piet ook wakker te maken om even de tent uit te gaan om de fantastische sterrenhemel te bewonderen. Daarna moest wel het kacheltje in de tent weer aan omdat het toch wat koud was. We zijn dus woensdagochtend vertrokken vanuit de Kalahari woestijn richting Fish River Canyon. Het is een monsterrit van 460 kilometer. Normaliter niet zo spannend, maar hier in Namibië zijn de wegen niet allemaal van even goede kwaliteit. We hebben vandaag zeker 130 kilometer afgelegd over gravelwegen. Onderweg niets dan droogte, zand en uitgestrekheid. Ongelooflijk, zover als we kunnen kijken hetzelfde kilometers lang. Uiteindelijk zien we een bergplateau aan onze zijkant opdoemen. Langzaam vervanderd het landschap van woestijn naar heuvelachtig. De vegetatie blijft wel wat hetzelfde, maar naarmate we hoger komen verandert het zand in stenen. Onderweg stoppen we nog even voor een lekker bakkie koffie en een warme Apfelstrudel bij Wally en Meisie. Het is een vreemde gewaarwording als wegrestaurant cq kamerverhuur cq kampeerplekverhuur. Een bonte verzameling oude auto’s, oude gereedschappen, verzamelobjecten en gekleurde pannen en spreuken passeer je als je van de auto naar het koffiedeck wandelt. Han voelde zich meteen thuis. Ze is dol op showroomachtige taferelen. Hoe gekker het allemaal is hoe leuker. Een toilet in een oude kleine silo, een wensput, twee plastic krokodillen in een kooi met een bord erbij dat je ze niet mag voederen. Het leukste vonden we het bord met daarop Mr. Right lives here with Mrs Always Right. De koffie was niet top, maar de apfelstrudel was smullen. We komen aan bij ons volgende adres Canyon Village. Het is een aparte beleving. We hebben een huisje midden tussen bergtoppen. Heel bijzonder. Morgen gaan we de Fish River Canyon bezoeken na de Grand Canyon de een na grootste canyon ter wereld. We zijn benieuwd.Vanmorgen na het ontbijt zijn we vertrokken naar de Fish River Canyon, niet zo heel ver hier vandaan, maar ondanks de korte afstand toch wel weer een uur rijden. Heel gek het landschap is vlak en ineens staat daar een plateau met een informatie bord. Als je het plateau beklimt zie je het, de prachtige Canyon. Wat een geweldig, overweldigend natuurfenomeen. Han en Arie hebben de Grand Canyon live gezien en die is beduidend groter, maar ook deze Canyon vinden ze indrukwekkend. We gaan langs alle vieuw punten en maken foto’s .Na ruim 1,5 uur houden we het voor gezien en besluiten we er weer op uit te gaan. We rijden richting de hotsprings, we hebben dan wel geen badkleding mee, maar vinden het leuk om nog even te touren. Bij de hotsprings is een verzamelpunt voor mensen die de Fish River Canyon in wandelen. Er staan heel veel tenten en overal zien we mensen met rugzakken en op dikke wandelschoenen. Voor ons is er niet zo veel te doen, maar de route er heen en dus ook de route er vandaan is prachtig. Het is heuvelachtig met heel veel losse rotsblokken. We zien een vreemde grote vogel langs de kant van de weg, maar als we naderen neemt het dier de vleugels. Op de terugrit ontwaren we voor de auto links een enorme stofwolk, we gokken op een kudde wilde paarden, die komen hier namelijk ook veel voor. Maar tot onze grote verbazing is het een zebra familie die oversteekt. Ongelooflijk dat die hier in dit landschap kunnen overleven. We arriveren rond drie uur bij ons verblijf en bestellen wat friet en een salade. Het zonnetje schijnt heerlijk en we genieten van de warmte. Ook hier koelt het s’nachts hard af.Bij Han en Arie staat de kachel in het huisje heerlijk te loeien ! We zijn qua eten al wel een paar keer flink over de grens gegaan, zo hebben we deze vakantie ons al een tegoed gedaan aan Koedoe en Oryx. Klinkt heel heftig, maar hier is het normaal dat het op de menukaart staat. Geen bedreigde dier soorten, dus we doen gewoon mee en het smaakt ons prima ! Foto s plaatsen is moeilijk er is tekort internetcapaciteit voor het uploaden Groeten Arie, Han, Piet en Carolien

Kalahari Woestijn

Hallo allemaal,

Vandaag hadden we 260 kilometer voor de boeg. Het eerste deel snelweg (asfalt) en daarna gravelwegen. We waren al vroeg uit de veren en hebben een heerlijk ontbijt genoten bij ons verblijf adres. Overigens wel even het vermelden waard dat we gisterenavond zo fabeltastisch lekker hebben gegeten. Han ziet er meestal tegenop om uit eten te gaan, maar we werden hier echt verrast met heerlijk eten. Ze was zowaar enthousiast. Enfin, na het ontbijt de koffers gepakt en ingeladen en op weg. Toen we vertrokken uit Nederland wisten we natuurlijk wel dat Namibië in Zuidelijk Afrika ligt, maar als je gaat googlen op Namibië is het niet per direct dat mensen hier heen trekken om de dieren te zien. Dat was dan ook een beetje ons verwachtingspatroon toen wij uit Nederland vertrokken. We zullen naar verwachting wild gaan zien in Etosha, maar daarvoor zal het wel niet zo zijn of echt vreselijk veel mazzel zijn…….

Nog geen half uur onderweg hebben we al een hele grote groep zebra’s , verschillende groepen apen en een antilope soort gezien. Ongelooflijk, we voelen ons verwend. Het landschap verschilt van heuvelachtig naar plat, van wit zand naar rood zand. Rode heuvels, witte heuvels, steen. Prachtig. We mogen met onze huur auto 80 rijden op deze wegen, maar met een gangetje van tussen de 40 en 60 kilometer per uur, nemen wij de omgeving in ons op. We zien bomen met wevernesten erin zo enorm groot, die hebben we nog nooit gezien. Zoveel nesten aan elkaar vast gebouwd dat het wel parasols lijken. Schitterend. We stoppen een paar keer onderweg om een foto te schieten en om iets te drinken. We komen de hele dag bijna geen sterveling tegen. We tellen vier auto ’s en misschien hebben we twintig mensen gezien. Wel op de meest vreemde plaatsen. Dat je denkt wat moet die daar nou midden in die zandvlakte. Tot onze vreugde spotten we stokstaartjes, die bij nader onderzoek mangoesten blijken te zijn. Het is ons om het even, ook de mangoesten zijn geweldig leuk om live in het wild te zien. Een aantal spiesbokken passeren we en ook nog een heel aantal hele mooie vogels.

We komen rond drie uur aan bij ons volgende adres. De Suricate Kalahari Safari Lodge. We slapen vannacht in een safaritent. We worden hartelijk welkom geheten met verfrissende handdoekjes en een drankje. Onze tenten staan op palen en overzien de zoutpan van de  Kalahari Woestijn. Vlak achter onze tent is een drinkplaats voor dieren en we zien meteen al een aantal zebra’s staan en een aantal andere bokjes. Er is geen internet, dus we kunnen ons verhaal niet plaatsen. Dan morgen maar. We besluiten s ‘avonds om mee te gaan om een Zonsondergangsdrive de woestijn in. En ohhh wat was dat geweldig. We hebben allerlei dieren gezien hier in het reservaat (die hier eigenlijk van oorsprong niet eens voor komen) maar dat mag de pret niet drukken. De dieren leven hier wel in het wild.  Een leeuwin……en een hele grote groep giraffen. De gids vertelde van alles onderweg en we vroegen hem nog naar de nesten van de wevervogels. Hij vertelde ons dat de wever vogels soms nesten bouwen waarin 400 vogels gehuisvest worden. Ze bouwen eerst een grote kamer, waarna iedere vogel apart een kamer cq nest voor zichzelf afbouwt. Aangekomen op de duin waar we de zonsondergang gingen zien, werd er een tafel opgezet, allerlei dranken op tafel getoverd, chips en nootjes. Wat een enorm leuke ervaring ! Weer retour in ons tenten kamp waar we wederom (ook Han) heerlijk hebben gegeten en naar bed. Benieuwd wat ons morgen brengt…………..

Lieve groeten

Arie, Han

Heenreis achter de rug !

Hallo allemaal,

Vol goede moed zijn we zondagavond vertrokken richting Schiphol. We hadden deze keer gekozen voor Valet Parking P6, waar je lekker luxe zo in de vertrekhal staat. Alles verliep soepel en omdat het een late vlucht was die pas om 23:00 uur vertrok, was het niet druk. We vloeiden zo door de douane en naar de gate. Het vliegtuig moest even wachten op twee mannen die verlaat waren en we vertrokken. De stoelen met extra been ruimte maakte het een stuk comfortabeler. De eerste vlucht brengt ons naar Luanda in Angola. Dat is ruim 8 uur vliegen. Piet lag al snel heerlijk onderuit in de relax modus, maar de rest kon de slaap minder goed vatten. Hier moeten we toch weer even vermelden dat Han er het ergste aan toe was. Je hebt wel eens een hond die steeds weer opstaat om opnieuw zich neer te leggen in de hoop dat zijn positie beter is. Nou daar lijkt Han haar gedrag op. Het ritselde, kraakte en steeds weer werd het verduisteringsluikje voor het raampje weg geschoven om iedere tien minuten te kunnen zien of het inderdaad nog steeds donker was.........en dan haar gegaap. Als er wereldkampioenschappen voor bestonden, hadden we haar direct opgegeven. Na ruim 8 uur gegaap, gekraak en geritsel hangen we boven de landingsbaan van Luanda (Angola). We zien meteen langs de baan de aan elkaar geplakte krotten staan. Voor ons niet voor te stellen dat er mensen in deze wereld onder die omstandigheden moeten leven, maar het is de realiteit. We zijn alle vier dankbaar dat ons weigje elders heeft gestaan. Vanuit Luanda vertrekken we weer met een heel stel mensen minder richting Windhoek. Deze vlucht duurt een twee uur. We krijgen verse bemanning en vertrekken. Om 12:00 landen we in Windhoek. De heenreis zit erop. We halen de auto op bij Avis en zijn verbaasd dat er geen GPS bij zit. Daar hadden we om een of andere gekke reden automatisch op gerekend. We besluiten te vertrekken en zien wel hoe we dit op gaan lossen. Ze rijden hier links en dat is altijd weer even een ding. Maar het lukt, Piet stuurt ons resoluut weg van het vliegveld. We rijden richting ons eerste Guesthouse in Klein Windhoek, maar zo zonder navigatie valt dat toch niet helemaal mee........Uiteindelijk hebben we directions gevraagd bij een toeristen informatie bureau en komen we dan uiteindelijk toch nog aan bij ons Guesthouse. Om 17:00 uur komt er een mevrouw van de reisorganisatie om ons van informatie te voorzien. We hebben telefonisch met haar besproken dat we geen GPS bij de auto hebben ,maar volgens deze mevrouw moet dit geen enkel probleem zijn. Zij neemt van alle verblijven gedetailleerde maps mee. Nou dan moet het goed komen ! Met onze eerste wrattenzwijnen al weer te hebben gezien, gaan we zo een hapje eten en daarna op tijd ons bed in. Morgen wacht ons weer een nieuwe dag met wellicht nieuwe avonturen.

Tot morgen

Arie, Han, Piet en Carolien

Op naar Namibië

Hallo allemaal,

Even alle bouw en verbouwwerkzaamheden in 't Veld stop ! We gaan op vakantie. Alhoewel Han het nog wel even heel spannend heeft gemaakt met haar acute jichtknie. Gelukkig heeft ze medicatie gekregen en gaan we morgen dan toch op pad.

Zondag 9 juni is het zover ! Dan vliegen we met zijn vieren Arie, Han, Piet en Carolien met de KLM naar Namibië. We gaan daar een self drive doen van 17 dagen lang . We vertrekken vanuit Windhoek en gaan heel Namibië rond en zullen uiteindelijk weer eindigen in Windhoek. We zullen onderweg veel bijzonder natuurschoon zien, waaronder de door Arie in naam omgedoopte KaleArie woestijn ! Voor we eindigen in Windhoek zullen we nog vier dagen rond brengen in en om een van de grootste wildparken van Zuidelijk Afrika, Etosha National Park. Omdat we alle vier helemaal dol zijn op wilde dieren, hopen we die hier toch ook te gaan zien. Bijzonder is dat je hier zelf met de auto door heen mag rijden. We mogen moeder Han wel in de gaten houden, anders krijg je daar in Etosha National Park van die Beekse Bergen taferelen !

We gaan van hotel naar hotel en zullen onderweg veel verschillende bezienswaardigheden aandoen. Wij zijn ontzettend benieuwd of de schoonheid van het landschap in Namibië ons ook zal betoveren. Of er overal voldoende wifi verbinding zal zijn om dagelijks een blog te plaatsen, dat gaan we meemaken.

Wij zijn er bijna klaar voor en kijken ernaar uit om onze reis te gaan beginnen. Voor wie wil, reis gezellig via dit blog met ons mee !

Groetjes,

Arie Han, Piet en Carolien